Sakramenty i pogrzeb

Spowiedź Św.

przez cały tydzień
w bliskości Mszy św.

Sakrament pokuty i pojednania jest to sakrament ustanowiony przez Chrystusa w Kościele, w którym mocą Ducha Świętego, grzechy po Chrzcie popełnione, szczerze objęte żalem i wyznane spowiednikowi z wolą poprawy, zostają przez Boga odpuszczone mocą absolucji kapłańskiej.

Oznacza, to że grzesznik przystępujący pod wpływem Ducha Świętego do Sakramentu Pokuty, winien na pierwszym miejscu nawrócić się do Boga całym sercem. To wewnętrzne nawrócenie serca, które obejmuje żal za grzechy i postanowienie podjęcia nowego życia, wyraża się poprzez wyznanie grzechów Kościołowi, przez zadośćuczynienie i poprawę życia. Pan Bóg zaś udziela odpuszczenia grzechów za pośrednictwem Kościoła, który działa przez posługę kapłanów. Sakrament pokuty jest wyjściem Boga w stronę człowieka, jest przebaczeniem przede wszystkim grzechu ciężkiego. Kto odłączył się od wspólnoty eucharystycznej, ten znajduje w tym sakramencie pojednanie z Bogiem i z Kościołem. Może znowu uczestniczyć w ofierze Chrystusa - mszy świętej, i przystępować do Stołu Pańskiego. Swą wiarę w przebaczającą miłość Boga okazuje grzesznikowi wspólnota wierzących, wychodząc mu zawsze naprzeciw z pojednaniem i otuchą. Sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu (Mt 18, 18; J 20, 20-23).

Zanim penitent przystąpi do konfesjonału, by otrzymać rozgrzeszenie powinien spełnić następujące warunki:

1. rachunek sumienia

2. żal za grzechy

3. mocne postanowienie poprawy

4. szczera spowiedź

5. zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu

Spowiedź każdego dnia w bliskości Mszy św.

Chrzest Św.

Chrystus polecił swoim uczniom głosić Ewangelię i chrzcić wszystkie narody w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Sam przyjął chrzest od Jana w Jordanie, a gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: "Tyś jest mój Syn umiłowany".

Sakrament chrztu jest początkiem chrześcijańskiej egzystencji i włączeniem do wspólnoty Kościoła. Jest celebrowany jako obmycie wodą, któremu towarzyszy wyznanie wiary w Boga, działającego w historii zbawienia: jako Ojciec, który nas stworzył i podjął inicjatywę, aby nas zbawić; jako Syn, który nas odkupił, głosząc Ewangelię i ofiarując się dla nas na krzyżu; jako Duch Święty, który nas uświęca i prowadzi nasze życie chrześcijańskie do jego chwalebnej pełni. W naturalnej symbolice woda uwalnia od brudu i jest konieczna do tego, by żyć. Znak obmycia wodą oznacza pogrzebanie osoby ochrzczonej w śmierci Chrystusa, z której powstaje ona przez zmartwychwstanie z Nim jako „nowe stworzenie” do życia według Ducha Świętego. Imię, które otrzymujemy podczas chrztu ma przypominać, że jesteśmy dzieckiem Boga i świątynią Ducha Świętego, że uczestniczymy w społeczności świętych, aby przez zachowanie życia Bożego w sobie wrócić do domu Ojca.

INFORMACJE DLA RODZICÓW DZIECKA

1. Chrzest dziecka odbywa się w kościele parafialnym stałego miejsca zamieszkania rodziców.

2. Chrzest zgłaszają osobiście rodzice dziecka w kancelarii parafialnej około dwóch tygodni wcześniej.

3. W kancelarii należy przedłożyć:

• metrykę urodzenia USC,
• metrykę ślubu kościelnego zawartego w innej parafii,
• jeżeli dziecko jest zamieszkałe w innej parafii rodzice dostarczają stosowną zgodę przeniesienia chrztu z parafii zamieszkania dziecka,
• dokładne dane personalne chrzestnych (datę ich urodzenia i dokładny adres zamieszkania),
• przed chrztem rodzice chrzestni (z poza parafii) przynoszą zaświadczenie ze swojej parafii o tym, że mogą być rodzicami chrzestnymi.

4. Chrzty odbywają się w  każdą niedzielę miesiąca lub w innym ustalonym z Proboszczem terminie.

5. Kto może pełnić funkcje rodziców chrzestnych?

• ukończony 16 rok życia,
• przyjęty sakrament bierzmowania,
• bez przeszkód przystępują do sakramentów św.,
• katolicy, którzy żyją zgodnie z wszystkimi przykazaniami Bożymi i nauką Pana Jezusa,
• uczestniczą w niedziele i święta we Mszy św. i systematycznie przystępują do spowiedzi i Komunii św.

6. Nie mogą być chrzestnymi:

• żyjący w małżeństwie bez ślubu kościelnego,
• młodzież, która nie uczęszcza na katechezę,
• kto nie przyjął sakramentu bierzmowania,
• obojętni religijnie,
• prowadzący gorszący tryb życia.

7. Przed chrztem rodzice i chrzestni powinni uczestniczyć w specjalnej nauce i przystąpić do sakramentu pokuty, a w dniu chrztu do Komunii św.

8. Przy chrzcie św. asystują zarówno rodzice, jak i chrzestni.

9. Do chrztu św. przychodzimy punktualnie, 20 minut przed wyznaczoną godziną.

10. Gdyby chrzest św. miał być z różnych przyczyn przełożony na inny termin, należy o tym poinformować parafię.

I Komunia Św.

PRZYGOTOWANIA DO I KOMUNII ŚWIĘTEJ DZIECI W NASZEJ PARAFII

Przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu trwa dwa lata i odbywa się podczas lekcji religii w szkole, w klasie pierwszej i drugiej. Przygotowanie bliższe organizowane jest w parafii zamieszkania, niezależnie od tego, do jakiej szkoły dziecko uczęszcza. Trwa ono jeden rok i obejmuje zarówno drugoklasistów, jak również ich rodziców. W zakres tego przygotowania wchodzą katechezy dla rodziców dzieci mających przystąpić do I Komunii Świętej, a także cały szereg spotkań i uroczystości liturgicznych z udziałem dzieci, o których powiemy niżej.

Pamiętać jednak należy, że w tym przygotowaniu nic i nikt nie zastąpi rodziców, którzy swoim przykładem modlitwy i pełnym udziałem w Eucharystii, winni dawać świadectwo żywej wiary w obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej organizuje w ustalonym czasie parafia, we współpracy z rodzicami dzieci, mających przystąpić do tego sakramentu. W trakcie przygotowania i w czasie Uroczystości należy pamiętać o tym, iż jest to wydarzenie o charakterze stricte religijnym i dołożyć wszystkich starań, by nic nie przesłoniło dzieciom tego największego Daru, jaki otrzymują od Kościoła pierwszy raz w swoim życiu, a jakim jest Pan Jezus w Komunii Świętej.

Bierzmowanie

Sakrament bierzmowania, który wyciska charakter i przez który ochrzczeni, postępując na drodze chrześcijańskiego wtajemniczenia, są ubogacani darem Ducha Świętego i doskonalej łączą się z Kościołem, umacnia ich i ściślej zobowiązuje, aby słowem i czynem byli świadkami Chrystusa oraz szerzyli wiarę i jej bronili (por. KPK kan. 879).

Każdego roku w polskich parafiach do sakramentu bierzmowania przystępują setki młodych ludzi – uczniów trzecich klas gimnazjów. Ilu z nich jest świadomych rangi tego wydarzenia? Wydaje się, że bardzo niewielu. Motywacją do przyjęcia tego sakramentu nie jest chęć wzrostu we wierze. Każdy bierzmowany musi pamiętać, że jest zobowiązany – jako prawdziwy świadek Chrystusa – do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do jej bronienia.

Sakrament bierzmowania w naszej Parafii jest udzielany uczniom klas 3 gimnazjum. Dorosłych, którzy nie przyjęli jeszcze tego sakramentu, a chcą to uczynić prosimy, by zgłaszali się w kancelarii parafialnej. Przygotowanie odbywa się w szkole oraz przy Parafii.

Świadek bierzmowania

Prawo kościelne wymaga, aby świadek bierzmowania spełniał następujące warunki:

• miał ukończony 16 rok życia
• sam przyjął sakramenty wtajemniczenia (chrzest, eucharystia, bierzmowanie)
• prowadził życie zgodne z wiarą
• może być to ojciec lub matka bierzmowanego

Małżeństwo

Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę. Z Jego woli mają oni tworzyć wspólnotę, być Jego współpracownikami w dziele stwarzania człowieka. Fundamentem tej wspólnoty ma być miłość wzajemna. Chrystus podniósł małżeństwo do godności sakramentu, swoją łaską uświęca miłość mężczyzny i kobiety, umacnia ją i doskonali. Sakramentalny związek małżeński jest nierozerwalny, dlatego też osoby pragnące żyć ze sobą razem przez całe życie powinny dobrze przygotować się do małżeństwa. To przygotowanie dokonuje się przez całe życie. Bezpośrednim okresem przygotowania jest narzeczeństwo.

Do której parafii zgłaszamy się, by przyjąć sakrament małżeństwa?

Sprawy przyjęcia sakramentu małżeństwa załatwia się w parafii zamieszkania jednego z narzeczonych. Zasadniczo jest to parafia narzeczonej.

Kiedy zgłosić w kancelarii parafialnej planowaną datę ślubu?

By przyjąć Sakrament Małżeństwa narzeczeni w pierwszej kolejności kierują się do kancelarii parafialnej 1 rok przed ślubem by zarezerwować termin a następnie na trzy miesiące przed planowaną datą ślubu by uzyskać potrzebne informacje i wyznaczyć datę spisania protokołu przedślubnego.

Przygotowanie do sakramentu małżeństwa - nauki przedślubne i dzień skupienia

By młodzi ludzie byli dobrze przygotowani do założenia rodziny i zawarcia sakramentu małżeństwa, zobowiązani są do uczestnictwa w naukach przedślubnych i w dniu skupienia. 

Nauki przedślubne w parafii i Dni skupienia dla narzeczonych:

Katolickie Centrum Służby Rodzinie

Poradnia Życia Rodzinnego:

Narzeczem zobowiązani są do dwóch wizyt w dowolnym terminie przed ślubem. 

Protokół przedślubny musi być spisany co najmniej 2 miesiące wcześniej przed datą ślubu ze względu na zapowiedzi przedślubne. Narzeczeni przychodzą w godzinach urzędowania kancelarii. Przed zawarciem małżeństwa należy się upewnić, że nic nie stoi na przeszkodzie do jego ważnego i godziwego zawarcia (Kan. 1066). W tym celu ogłasza się zapowiedzi przedślubne, które umieszczone są w gablotce, w parafii narzeczonego jak i narzeczonej przez dwa kolejne dni świąteczne (np. dwie niedziele).

Potrzebne dokumenty przy spisaniu protokołu przedślubnego

Jeśli sakrament Chrztu Świętego został udzielony w innej parafii niż parafia gdzie ma być zawarty związek małżeński, trzeba dostarczyć z parafii chrztu dokument zaświadczający udzielenie sakramentu chrztu, w którym jest również adnotacja o przyjęciu sakramentu bierzmowania, jak i adnotacja stwierdzająca czy nie zostało zawarte małżeństwo z inną osobą. Świadectwo Chrztu Świętego należy odebrać nie wcześniej jak trzy miesiące od daty ślubu - taka jest jego ważność!!!
Świadectwo ukończenia katechizacji szkoły ponad podstawowej. Dowody Osobiste.  Jeżeli już mają ślub CYWILNY przynoszą AKT ZAWARCIA MAŁŻEŃSTWA z USC.

Kto może być świadkiem na ślubie?

Osoby pełnoletnie, zdrowe psychicznie, mogą być nawet innego wyznania.

Ślub konkordatowy

Jeśli przyszli małżonkowie chcą mieć ślub "konkordatowy" trzeba dostarczyć do parafii dokument z Urzędu Stanu Cywilnego wydany w trzech egzemplarzach. Dokument ten nosi tytuł "Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa". Na odwrotnej stronie tego "Zaświadczenia" znajduje się formularz dokumentu, który będzie wypełniony przez parafię i duchownego asystującego przy zawarciu małżeństwa. Potrzebny dokument trzeba odebrać w USC nie wcześniej niż trzy miesiące przed datą ślubu - taka jest jego ważność!!! (w USC zgłosić się z Dowodem Osobistym i Aktem Urodzenia, co najmniej tydzień oczekiwania na druk). Po przyjęciu sakramentu małżeństwa jeden egzemplarz otrzymują nowożeńcy, jeden pozostaje w parafii, jeden przez parafię jest przekazany do Urzędu Stanu Cywilnego.

Namaszczenie chorych

Sakrament namaszczenia chorych udzielany jest przede wszystkim osobom znajdującym się w ciężkiej chorobie lub w niebezpieczeństwie śmierci.

Dawniej udzielano go tylko raz traktując jako tzw. "ostatnie namaszczenie". Dziś można ten sakrament przyjmować nawet kilka razy w życiu jeśli znajdziemy się w okolicznościach zagrożenia życia bądź w niebezpieczeństwie śmierci. Właściwe rozumienie sakramentu chorych, zwanego też sakramentem uzdrowienia regulują przepisy kościelne.

1. Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie na skutek choroby lub starości. Sakrament ten może zostać ponownie udzielony, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze. Podstawą do przyjęcia sakramentu namaszczenia jest stan łaski uświęcającej. (spowiedź i komunia św.)
2. Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim".
3. Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:
   • choremu przed operacją chirurgiczną, jeśli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;
   • osobie w podeszłym wieku, jeśli widać, że opuszczają ją siły fizyczne, lub znajduje się w kalectwie, niedołęstwie; osoba starsza może zawsze przystąpić do tego sakramentu;
   • dzieciom można udzielić namaszczenia chorych jeśli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie. W razie wątpliwości, czy osiągnęły używanie rozumu, należy też udzielić sakramentu;
   • choremu, który stracił przytomność lub używanie rozumu, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiłby o to, gdyby był przytomny". Wynika stąd, że w zwyczajnej sytuacji ksiądz może udzielić sakramentu tylko wtedy, gdy zna tę osobę, która jest już nieprzytomna, lub ktoś w sposób odpowiedzialny mógłby zaświadczyć, że jest to osoba ochrzczona, praktykująca i na pewno pragnęłaby przyjąć sakramenty Kościoła w niebezpieczeństwie śmierci. Jeśli warunki te nie mogą być spełnione, nie udziela się żadnych sakramentów, gdyż te są tylko dla tych, którzy przyjęli chrzest, posiadają wiarę i rozumnie o nie proszą. Osobie nieprzytomnej lub z którą nie ma kontaktu udziela się tzw. "namaszczenia warunkowego";
   • w wielkim zgromadzeniu wiernych np. w czasie pielgrzymki, spotkania diecezjalnego, dni chorych dla danego miasta lub parafii, zjazdu stowarzyszeń chorych jednak pod warunkiem odpowiedniego przygotowania duszpasterskiego chorych mających przyjąć sakrament namaszczenia. W takim zgromadzeniu do sakramentu powinny przystąpić tylko osoby poważnie chore, kalecy, inwalidzi, osoby starsze wcześniej jednak należy dać im okazję do spowiedzi świętej.
4. Nigdy nie udziela się sakramentu namaszczenia umarłym. Ksiądz wezwany do chorego, który już umarł, tylko modli się za zmarłego "aby uwolnił go od grzechów i przyjął do swego Królestwa";
5. Jeśli istnieje poważna i uzasadniona wątpliwość, czy chory rzeczywiście już umarł można udzielić mu sakramentu namaszczenia bez żadnego warunku.

Sakrament chorych w parafii

W naszej parafii sakramentu namaszczenia chorych udziela się w każdej potrzebie i na każde wezwanie.

W pierwszy piątek każdego miesiąca przed południem odwiedzamy naszych chorych w ich domach. Wcześniej należy zgłosić chorego w kancelarii parafialnej.

Jak przygotować mieszkanie do odwiedzin chorych?

• stolik nakryty białym obrusem, na nim krzyż,
• obok zapalona świeca,
• spodeczek, na nim nieco waty lub chleba,
• woda święcona,
• szklanka z wodą i łyżka,
• ręcznik

Kapłan modli się z chorym w obecności rodziny.

Pogrzeb

Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy (Rz 6, 8)

(…) Często myślę o  tym dniu widzenia,
Który pełen będzie zdziwienia nad tą Prostotą,
z której świat jest ujęty, aż dotąd - i dalej niż dotąd.(…) (Karol Wojtyła)

Dokumenty wymagane przy zgłoszeniu pogrzebu:

• zgłosić się do kancelarii parafialnej w celu ustalenia daty i godziny pogrzebu,
• należy przynieść oryginalny Akt  zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego w celu wpisania do ksiąg,
• jeżeli osoba zmarła nie zamieszkiwała na terenie parafii trzeba dostarczyć z parafii zamieszkania (lub miejsca przebywania hospicjum, dom starości) zaświadczenia od kapłana, że osoba była wierząca, i że może być pochowana zgodnie z rytuałem katolicki.

Pogrzeb chrześcijański nie udziela zmarłemu ani sakramentu, ani sakramentaliów, ale jest obrzędem liturgicznym Kościoła. Pogrzeb chrześcijański wyraża wiarę w życie wieczne i zmartwychwstanie. Kościół w znakach pogrzebu chce ukazać swoją jedność z człowiekiem w drodze z ziemi do nieba. Wyprasza pomoc duchową zmarłemu, okazuje szacunek jego ciału, a żywym niesie pocieszenie.

Obrzędy pogrzebowe przewidują kilka form liturgii np.: Msza św. lub bez niej (w zależności od poziomu religijnego zmarłego i okoliczności jego śmierci).

Gorąco zachęcamy do modlitwy w intencji zmarłego, a zwłaszcza do pełnego uczestnictwa we Mszy św. pogrzebowej. Ważne jest by przystąpić do sakramentu pokuty i przyjąć Komunię św. w intencji zmarłego.

Także po pogrzebie o zmarłym należy pamiętać, otaczając go modlitewna pamięcią np. przez:

• Msze św. w 30 dzień po śmierci;
• Msze św. w rocznicę śmierci;
• Msze św. w innych terminach (np. w dzień imienin, urodzin);
• „wypominki” w miesiącu listopadzie;

Kto nie może otrzymać pogrzebu katolickiego:

Według Kodeksu prawa Kanonicznego, kan 1184: § 1. Jeśli przed śmiercią nie dali żadnych oznak pokuty, pogrzebu kościelnego powinni być pozbawieni:

• notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy;
• osoby, które wybrały spalenie swojego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej;
• inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać pogrzebu bez publicznego zgorszenia wiernych.